Ab annis 1960 exeuntibus et 1970 ineuntibus, pleraque systemata photographica aerea traditionalia systematibus sensoriis electro-opticis et electronicis, sive aereis sive aerospatialibus, substituta sunt. Dum photographica aerea traditionalis praecipue in longitudine undae lucis visibilis operatur, systemata moderna teledetectionis aerea et terrestris data digitalia producunt, quae regiones spectrales lucis visibilis, infrarubrae reflexae, infrarubrae thermalis, et micro-undarum tegunt. Methodi interpretationis visualis traditionales in photographica aerea adhuc utiles sunt. Nihilominus, teledetectio latiorem applicationum seriem amplectitur, inter quas actiones additionales ut modellatio theoretica proprietatum scoporum, mensurae spectrales rerum, et analysis imaginum digitalium ad extractionem informationis.
Teledetectio, quae ad omnes aspectus technicarum detectionis longi distantiae sine contactu refertur, est methodus quae electromagnetismum adhibet ad proprietates scopi detegendas, notandas et metiendas, et definitio primum in annis 1950 proposita est. Campus teledetectionis et mappationis in duos modos sentiendi dividitur: sensum activum et passivum, quorum sensus Lidar activus est, qui sua energia uti potest ad lucem ad scopum emittendam et lucem ab eo reflexam detegendam.